roos in de herfsttuin

Het is een heerlijke vrijdag!  Nog steeds zijn de temperaturen hoog voor de tijd van het jaar. Op mijn vrije dagen als ik niet heel vroeg naar Schiphol rijd, is het eerste wat ik doe op een dag de tuin in lopen.

Ik kijk even hoe de planten erbij staan, hoe de zon staat, geniet van de stilte en de omgeving en hoor de vogels fluiten.  Als het slecht weer is zit ik onder de kleine veranda aan een klein bistro tafeltje, op de rieten stoel die de vorige bewoners achterlieten. Soms denk ik erover dit iets te kleine tafeltje te vervangen door een grote loungebank en stoere buiten tafel.
Ik kan me er niet toe zetten. Ik wil graag dat dit plekje, dat ook voor de vorige bewoners zo'n bijzonder plekje was, blijft zoals het is en zoals het al lang hiervoor was.  Bovendien zit ik er vaak te dromen, te mijmeren, te lezen, te ontbijten, te filosoferen. En ik schrijf er verhalen, herinneringen, reflecties, woorden die in me opkomen. Soms alleen voor mezelf, soms voor andere mensen en organisaties.  Onder de naam zinvanlin kan ik me helemaal uitleven. Omdat ik  zinnen aan een gevoel wil geven, er gewoon zin aan heb, iets zinvol vind, er op die manier zin aan geef. ☺Hieronder zinvanlin wat er vanmorgen in me op kwam.

vroege morgen in de tuin
stilte

rust
alleen de vogels fluiten
herfst in de tuin
dor, bruin blad,
losgelaten
mooi, verstild, ingetogen
daartussen
bloeit
uitbundig
teer
tomeloos
zuiver, prachtig
die ene roze roos!

en ze fluistert
verlies nooit de hoop!
IK zal er altijd zijn
ineens, onverwacht
mysterieus
onverklaarbaar
is er
simpelweg
schoonheid,
vrede!

zinvanlin