De eerste is dat ik al een lange tijd niet fit ben oa door een achillespees ontsteking en andere klachten. Zo niet mijn ding! Ik ben altijd in de weer met van alles en nu ben ik letterlijk stilgezet en dat is heel moeilijk! Het is nog minder mijn ding om erover te praten en dit te delen. Ik vind het al snel gezeur, wil het zelf oplossen en wil vooral niet zielig zijn! Maar ik leer nu (nu pas! 😉) dat het er ook ''gewoon'' mag zijn, dat mijn ''gewoon doorgaan'' mentaliteit niet altijd tot iets leidt. Dat accepteren en iets onderdeel van je leven maken ook een weg is die je kunt gaan. De reden dat ik erover deel is ook dat het nog meer vorm en inhoud geeft aan wie ik ben, aan de manier van dankbaar blijven (ook als het niet eenvoudig is), het diepgang geeft aan Het Motivatieplan, verandering geeft aan het Centrum voor inspiratie en motivatie en leidt tot nog meer teksten en schrijfsels #zinvanLin.
Het maakt me minder mobiel en dus kan ik er veel minder op uit om van onze heerlijke omgeving te laten zien omdat ik weinig foto's kan gaan maken. Zo jammer! De tweede reden is, de tuin staat net als ik ook stil. Normaal gesproken is er van alles te melden en te delen vooral over onze grote hobby, de tuin. In juni kwamen de gravers en direct erna de stratenmakers. De structuur werd zichtbaar, mooie ronde vormen en heerlijke terrassen werden er gemaakt. Toen kwam de heerlijke, warme, droge zomermaand juli en gebeurde er niks. Helemaal niks! Want er viel niks te planten en niks te poten. Het zou snel weer verdrogen en doodgaan.
En dus keken we de hele maand naar een zandvlakte en hadden zo onze eigen Sahara in de achtertuin. Er nog steeds valt er nog helemaal niks te tuinieren hier. We maken er heus wat van maar toch voelt het soms ongeveer zo 😊
We zijn superblij met het tuinplan! Links zie je de parkeerplaats waar mijn man zijn auto kan opladen. Achterin een terras omdat daar de avondzon het langst aanwezig is. Voor de parkeerplaats komen fruitbomen en voor het terras achter gras en een bloementuin. De 3 oude bomen geven structuur aan de tuin. Het zijn een soort natuurlijke poorten. Het terras onder de linkerboom ligt heerlijk beschut en is nu al een favoriete plek om te lezen en te zitten. En dat doe ik veel tegenwoordig. Uiteraard met tuinbladen op schoot.
En dit hieronder is hoe het er werkelijk uitziet nu. Onze meneer Beer heeft mooi uitzicht op de hele tuin. Hij kan niet wachten om er lekker doorheen te rauzen.
Maar het afdakje is er nog met de oude rieten stoelen waar we nu nog steeds lekker in de schaduw zitten. Ook de tafel staat er nog en daar eten we heerlijke, lichte eenvoudige zomermaaltijden met dit warme weer. Het doet me goed toch nog even hier op deze oude foto iets groen te zien. Ik weet zeker dat het weer een heerlijke, landelijke tuin gaat worden, ooit! Tot die tijd maar gezellig maken met wat potten en wat leuke brocante in de tuin met een vrolijk bloemetje.
