En toen kwam het Corona virus. We waren er stil van! Zoveel verdriet, angst, pijn gemis, persoonlijke zorgen en economische zorgen wereldwijd. We hebben er geen grip op. En als we al gedacht hadden dat we dingen naar onze hand kunnen zetten, dan blijkt dat nu des te meer dat het niet het geval is. We gingen naar binnen, naar huis en blijven thuis. De zon scheen uitbundig voor weken. We mochten wel naar buiten slechts met maximaal 3 personen tegelijk. Even was het wennen maar al gauw vond het zijn vorm, waarover ik schreef in mijn vorige blog van maart.
We zijn nu 2 maanden verder, we gaan stapje voor stapje weer opstarten. We mogen weer naar de kapper en de fysio, sportclubs gaan weer trainen, meer mensen gaan naar buiten. Plannen en toekomstperspectief zijn mooi, belangrijk en waardevol. Geven richting aan het leven, dagen ons uit, houden ons scherp. Maar wat is nou werkelijk van belang?
Wat heb ik ga ik niet meer doen?
Ik ga niet meer op een holletje om 18 uur naar de supermarkt. En dan pas bedenken wat we gaan eten. Ik ga niet meer van het een naar het ander rennen en denken dat er 25 uur in een dag passen. Het bevalt me prima in de morgen te bedenken wat we zullen eten, bij voorkeur gezond en zo natuurlijk mogelijk en dan rustig aan te gaan koken met elkaar. Het zoveelste jurkje kopen omdat deze net even ietsje anders is dan de jurkjes die ik in de kast heb hangen, ook dat ga ik niet meer doen. Ik trek gewoon aan wat comfortabel voelt en lekker zit ook naar dat feestje. De auto die voor de deur staat, die staat daar prima. Ik loop tegenwoordig veel en fiets meer en dat had ik eerder moeten doen. Mijn lege agenda bevalt me goed, dus afspraken plan ik niet meer achter elkaar. Of ik op voorjaarsvakantie, meivakantie en zomervakantie moet naar verre oorden? Ik denk het niet. Begrijp me niet verkeerd ik hou van avonturen. Maar al zoveel gezien en gedaan dat het best veel rustiger aankan.
Wat mis ik?
Ik mis de lieve dikke knuffels van mijn familie en van mijn lieve vrienden! De nabijheid, de aanrakingen, het dicht bij elkaar zijn, zitten en vasthouden. Het op die manier uitdrukking geven aan liefde en meeleven met elkaar, dat mis ik. Daar kan ik niet aan wennen. De anderhalve meter maatschappij maakt dat ik me voorzichtig en wantrouwend naar mensen opstel. Dat past me niet. En hoewel mensen zeggen dat dit zal wennen, ik denk het niet voor mij. Het nieuwe normaal voelt voor mij als het nieuwe abnormaal. Maar uiteraard zal ik zorgvuldig zijn voor de gezondheid van een ander.
Wat leerde ik?
Als ik iets nog meer heb geleerd is het dat gezondheid het allerbelangrijkste is. Lichamelijke gezondheid en geestelijke gezondheid en daarmee in balans zijn. Veerkracht en meebewegen met wat komt is fijn, het geeft lucht en ruimte ervoer ik opnieuw. Ook leren loslaten kwam opnieuw voorbij. Het NU doet ertoe, met wie je in het NU bent, hoe je samen in het NU bent. Wat ik ook leerde is dat ik nog minder nodig heb aan spullen en vermaak dan ik dacht. Maar mijn boeken wil ik graag houden en als ik kan blijven schrijven ben ik ook heel blij. Wat ik ook leerde is dat ik krachtiger ben en meer samenhang zie in wat er gebeurd als ik vertrouw op God, het universum of hoe iemand het ook maar noemt. Voor mij is dat de bron van liefde en vertrouwen en dat zie ik oa terug in de natuur. Ik leerde er opnieuw in vrijheid mee zijn en leerde dat de vorm er minder toe doet. En ik leerde dat de aarde en de hele schepping belangrijk is en niet alleen de mens het voor het zeggen heeft. Vooral en nogmaals leerde ik dat het hele simpele, eenvoudige, stressvrije, rustige, kalme, leven heerlijk is.
Wat hoop ik?
Ik hoop dat we niet zo snel mogelijk terug gaan naar ons oude leventje. Maar dat we onthouden wat we ervan leren en weloverwogen en nog bewuster opnieuw een ander leven na deze coronatijd, in dankbaarheid en verwondering, met zorg voor de natuur en een eerlijke wereld en vol liefde en aandacht met elkaar zullen leven.
Wat nu?
Na een periode van naar binnen keren is het nu tijd om stapje voor stapje mijn plannen en ideeën vorm te gaan geven. Ik zit niet stil. Ik ga verder met studie, doe kennis op van het nieuwe ondernemen en binnenkort gaat de website op de schop en gaande weg wordt duidelijker hoe het er uit komt te zien. De weg ontstaat door erop te lopen. En ik kijk ernaar uit met jullie samen op te lopen.
