Oude liefde roest niet

Jarenlang had ik een brocante lifestyle winkeltje in ons mooie dorp Amerongen. Het is al ruim 10 jaar geleden dat vriendin en ik besloten te stoppen met onze winkel Haesje over, in de Overstraat in Amerongen, tegenover slijterij 't Haasje. Mooi gevonden die naam vonden wij, een combi naam van beide en het blijkt een oud Hollands kinderspelletje te zijn. Dat we stopten had allerlei redenen. We hadden een gezin met jonge kinderen, beide ook een andere baan en het was tijd voor iets nieuws. 

Het was moeilijk afstand doen van de spulletjes die we met liefde en precisie uitgezocht hadden. De mooiste dingen kregen een plekje in ons huis. En ze verhuisden later met ons mee naar ons volgende  huis. Maar daar zou ik het heel anders gaan doen. Sober, basic en uiteraard ook gezellig. Even leek het voorbij met het speuren op markten in binnen en buitenland, in vintage en andere winkeltjes. Dit keer zou ik me inhouden, we wilden rust en eenvoud in dit boerderijtje waar al zoveel te zien is omdat de originele elementen uit 1891 ook veel gezelligheid geven. 

Het ging een paar jaar goed. Toen we naar ons  boerderijtje met de naam  In de Spreeuwpot verhuisden  kocht ik 24 dezelfde borden, allemaal in degelijk room wit. En de oude dingen die mee mochten, zijn ook door meneer K zorgvuldig geselecteerd.  Ik vond wel eens iets voor de tuin, een mooie oude tuinvaas. En toen nog een, en daarna een oude teil, een mooie oude stenen bak, een antieke trog  en... 

Maar ja dat was voor de tuin he dat is buiten. 😏Daarna vond ik eens die  bijzondere oude schaal die kon ik niet laten staan natuurlijk. En ook wat aardewerk en oud serviesgoed. Dat mocht toch want daar was ik altijd al zo dol op. Het vond een plek in de oude vitrinekast in de keuken. Mooi zo allemaal bij elkaar en lekker overzichtelijk. Daarna kreeg het een plek in de kast in de kamer.

 

Op een dag bevond ik me in een lange rij, voor dag en dauw, voor een winkeltje waar de oude antieke kerstspulletjes die dag in de winkel zouden liggen. Dat was het moment dat ik wist, oude liefde roest niet, al is het in dit geval wel eens roestig 😉 Intussen is mijn verzameling gegroeid en heb ik soms weer gedachtes over een winkel aan huis. Eens kijken of dat kan in deze corona tijd. Misschien buiten in de tuin op lange tafels? Vuurkorf aan, met warme chocolademelk? Ik krijg er weer helemaal zin in! 

      

Thuis

Inmiddels is het half oktober. We zitten volop in de herfstperiode. De herfst van 2020 is evenals de lente en de zomer van 2020 een bijzondere periode. Het coronavirus houdt onze behoorlijk gemoederen bezig. "De tweede golf" is een feit. Dat betekent dat we beperkt zijn met wie we zijn, waar we zijn en wat we doen. En dus zijn we met elkaar weer heel veel thuis. Hieronder zie je mijn favoriete plekje thuis. Mijn leeshoekje waar ik heerlijk zit met thee, een boek en een warm dekentje. 

Thuis wat betekent het voor ons? Thuis zijn? De plek waar we ons fijn voelen,, ons veilig voelen, waar mensen zijn die we lief hebben en waar we ontspannen en tot rust komen. Thuis een veelomvattend woord en een nog veelomvattender gevoel. Wat maakt het jouw thuis? De plek waar je je dag begint, veel uren doorbrengt tegenwoordig en waar je je dag eindigt. 

Voor mij is thuis, de plek waar ik met de liefste mensen woon, we ons leven samen delen, met elkaar lachen en soms huilen, herinneringen maken en er voor elkaar zijn. Dat kan waar dan ook. 

Thuis is ook een plek. Mijn thuis is een plek waar ik graag ben. Als de plek waar je woont uitstraalt wie je bent en hoe je je voelt krijgt ''thuis zijn'' nog meer waarde. Thuis omring ik mij graag met de mensen en de spulletjes waar ik een warm gevoel van krijg, waar ik blij van word, wat me raakt, waar ik herinneringen aan heb. Ik hou ervan als er harmonie is, dus zijn de kleuren op elkaar afgestemd en ik kies vaak voor symmetrie. Maar ik hou bovenal van knus, gezellig en landelijk. En van heel veel lichtjes en warmte overal. Van lekkere koffie, warme dekentjes en verse bloemen uit de tuin op tafel.   

Thuis wat is dat voor jou? Waarmee en met wie wil je je omringen? Durf je ook weg te doen wat je niet meer past, wat je geen energie geeft, waar je niet blij van wordt? Het lukt me steeds vaker die niet meer zo leuke mok weg te doen en gewoon iedere dag de mooiste te nemen die me blij maakt. Bijvoorbeeld die met een print van Emma Bridgewater.      

       

Zorg dat het thuis fijn en gezellig is! Creëer een plek waar tot rust komt en geniet.  Maak het je fijne plek waar je leeft, woont en werkt tegenwoordig! Werk op een vaste plek en sluit de laptop of computer op het moment dat je ook het pand waar je werkt zou verlaten. Laat het werk dan achter je zoals je ook zou doen als je elders werkt. Want thuis zijn is het aller aller fijnste gevoel wat er is!      

      

Vakantie voorbij

Het is woensdag 26 augustus en voor ons is de vakantie voorbij. Terwijl manlief in alle vroegte het huis verlaat en afreist naar Den Haag, sta ik langzaam op. Ik begin de dag in de tuin met mijn koffietje en ontbijtje. Lekker even mijmeren over de vakantie weken en nadenken hoe de volgende periode er voor mij uit kan gaan zien. De tuin ligt vol bladeren en takken van de regen en de wind die we hier gisteravond hadden. Voor het eerst sinds lange tijd is er een periode van regen. En daar was de tuin in ieder geval wel aan toe. We hebben genoten van 2 heerlijke weken met tropische temperaturen. En dat was nu net in onze vakantie. Heerlijk! Dit jaar voor ons geen verblijf in ons favoriete vakantieland Italië. Maar het was Italië weer in Nederland, net zoals daar aten we heerlijk buiten en een pasta met veel groente en vis is in een handomdraai gemaakt. We hebben genoten van de rust in Nederland.


 

 En we hebben heerlijke dagen gehad in Frankrijk. Gewapend met mondkapjes gingen we op weg omdat het nog steeds coronatijd is. Tuurlijk hielden we in de gaten of het gebied geel, oranje of rood werd en of we dan eventueel in quarantaine zouden moeten gaan. Wat hebben we ontzettend genoten van Villa du Chatelet. In een dorpje achter een groot ijzeren hek na een lange oprijlaan zagen we de villa liggen. Het voormalige huis van componist Leo Delibas ademt nog helemaal de sfeer van toen. Het huis is prachtig gedecodeerd, de muziek van de componist klinkt uit de muziekkamer en wordt bewoont en ook bij afwezigheid van de eigenaren, fantastisch beheerd door door allerliefste en gastvrije mensen. Ik als brocante en kunstliefhebster keek mijn ogen uit. Ik wist gewoon niet waar ik zou beginnen met fotograferen om het gevoel van daar vast te blijven houden.



 



In de directe omgeving is de stad Compaigne waar je leuke winkels vindt en alle bekende merken
zijn. Rijd je ongeveer een uur naar het noorden daar vind je het oude stadje Gerberoy. Wat een fantastische plek. Prachtige mooie huizen waar ieder huis omgeven is door een tuin met rozen en stokrozen.




We bezochten de tuinen van Henri le Sidaner, de tuinarchitect en kunstenaar in het dorp.

Het was een bijzondere vakantie de vakantie van 2020, in alle onrust zeker ook een vredige en mooie plek gevonden waar we naar terug gaan. Villa du Chatelet zit in ons hart.

Inmiddels is het half juli 2020. We genieten enorm van de tuin en van het huis! We zijn het meest in de heerlijke keuken. Door een smal gangetje, door de oude ronde poort, is de doorgang naar de achterdeur. Daar lopen we in en uit de tuin in en we eten er met elkaar. Het wordt hier meer en meer een zoete inval. De meiden vliegen uit en komen regelmatig thuis met hun vriendjes en vriendinnen. De coronatijd is er nog. Het meest  merkbaar in voorzichtige vakantieplannen die er worden gemaakt en in de manier hoe we ouderen en kwetsbaren naderen. Dit jaar deels vakantie in eigen land. Een vakantie met het hele gezin, hond en aanhang in een heerlijke oude boerderij in Zeeland zit er al op. En in augustus staat er nog een vakantie al dan niet over de grens op de planning.

onze keuken

Heerlijke vakantieboerderij in Zeeland

Onze woonstijl is nog steeds landelijk en basic. Toch merk ik dat  mijn liefde voor brocante en landelijk servies met kleurtjes steeds meer en meer een plaats krijgt. Zo wordt ik er zo blij van mijn dag te beginnen met koffie uit een mok van Emma Bridgewater en mijn ontbijt uit een oud Engels aardewerk bakje. Het roosje ruikt zo heerlijk! Het is een oude Engelse roos uit de tuin van een lieve vriend. Ik neem vaak een bosje tuinbloemen voor hem mee en als ik wegga krijg ik deze mooie roos. 

.

De tuin in juli is prachtig! De zonnehoedjes in allerlei kleuren van wit, licht roze, tot donker roze zijn tot volle bloei gekomen. Evenals de phloxen in allerlei kleuren. We zijn zo verrast en blij dat de tuin, die pas 2 jaar oud is zoals hij nu is, al zo mooi gevuld is en het  lijkt alsof hij nooit anders is geweest.   

De oude potten en teilen  zijn gevuld met geraniums, hortensia's, een rijk bloeiende Agapanthus en allerlei eenjarigen.

Er zijn zoveel mooie plannen om te gaan doen wat ik het liefste doe. Heerlijk bezig zijn met huis en tuin en advies geven voor landelijk wonen en leven. Ik verheug me op open tuin dagen met koffie,  thee en lekkers. Verkoop van brocante en life style producten. En nog meer schrijfsels #zinvanlin
Eerst genieten van deze julimaand, met vakanties voor iedereen en dan volgt binnenkort  de uitnodiging voor jullie. Geniet van deze mooie zomermaand!   

De tuin in juni 2020

Je knippert met je ogen en het is alweer juni. We hebben al heel wat heerlijke warme dagen gehad. We genieten van mooie wandelingen buiten en zijn veel in de tuin. Pas vorig jaar maart hebben we de tuin opnieuw beplant en het is echt ongelofelijk hoe de tuin er nu uitziet.

Het is juni en dan zijn de rozen op hun mooist! Dit jaar hebben we spontaan veel vingerhoedskruid in de tuin gekregen. Zo hebben we ieder jaar andere bloemen die de tuin ieder jaar anders maken. Ik hou ervan. Meebewegen met wat komt. Ik laat het dan ook allemaal staan in de tuin omdat het daar om de een of andere reden een plekje heeft weten te vinden. Alleen veel gras en wat onkruid haal ik weg. Mijn borders zien er om die reden dus ieder jaar anders uit.

 

De combinatie met het paarse Nepeta met de lang bloeiende geranium endressi en de hoge witte ridderspoor geeft het landelijke gevoel waar ik zo van hou.

De witte Valeriaan en de rode Geum is ook een mooie combi. Het leuke is dat ik de hele zomer uit mijn tuin kan plukken. Tegenwoordig als ik naar vriendinnen ga pluk ik een veldboeketje uit mijn eigen tuin. Het ziet er zo feestelijk uit!.

Verder hebben we eindelijk de steeg naast het huis van oude klinkers voorzien. En ernaast hebben we het opnieuw aangeplant. Met rozen, malva, lavatera, klokjesbloemen en zonnebloemen. Dat moet nog wel even flink groeien.  De buurman is gekomen en heeft een klusje gedaan wat wijzelf niet kunnen, de oude trekbel is geïnstalleerd. 

   

We gaan genieten van onze zomertuin in bloei! We zullen er veel zijn deze zomer voor de jaarlijkse zomerverjaardagen en avondjes met vrienden. Nu de terrassen langzaam aan weer open gaan en we vaker op pad kunnen gaan is dat leuk maar we hebben weer ontdekt hoe heerlijk het is dichtbij huis, gewoon in onze eigen heerlijke achtertuin.

You may say I'm a dreamer, I hope Im not the only one

Het jaar 2020, het zou mijn jaar worden. Zo had ik mij dat voorgesteld. Ik zou meer hier zijn om van alles met jullie te delen, meer gaan schrijven, er zouden nieuwe trainingen en workshops volgen en ik zou wellicht in onze tuin de theetuin openen waar ik ook brocante zou willen verkopen. Want ik had het jaar ervoor de moeilijke beslissing genomen om per 1 maart 2020 mijn blauwe KLM familie te verlaten en ik zou gaan ondernemen en mijn hart gaan volgen.

En toen kwam het Corona virus. We waren er stil van! Zoveel verdriet, angst, pijn gemis, persoonlijke zorgen en economische zorgen wereldwijd. We hebben er geen grip op. En als we al gedacht hadden dat we dingen naar onze hand kunnen zetten, dan blijkt dat nu des te meer dat het niet het geval is. We gingen naar binnen, naar huis en blijven thuis. De zon scheen uitbundig voor weken. We mochten wel naar buiten slechts met maximaal 3 personen tegelijk. Even was het wennen maar al gauw vond het zijn vorm, waarover ik schreef in mijn vorige blog van maart.

We zijn nu 2 maanden verder, we gaan stapje voor stapje weer opstarten. We mogen weer naar de kapper en de fysio, sportclubs gaan weer trainen, meer mensen gaan naar buiten. Plannen en toekomstperspectief zijn mooi, belangrijk en waardevol. Geven richting aan het leven, dagen ons uit, houden ons scherp. Maar wat is nou werkelijk van belang?

Wat heb ik ga ik niet meer doen?
Ik ga niet meer op een holletje om 18 uur naar de supermarkt. En dan pas bedenken wat we gaan eten. Ik ga niet meer van het een naar het ander rennen en denken dat er 25 uur in een dag passen.  Het bevalt me prima in de morgen te bedenken wat we zullen eten, bij voorkeur gezond en zo natuurlijk mogelijk en dan rustig aan te gaan koken met elkaar. Het zoveelste jurkje kopen omdat deze net even ietsje anders is dan de jurkjes die ik in de kast heb hangen, ook dat ga ik niet meer doen. Ik trek gewoon aan wat comfortabel voelt en lekker zit ook naar dat feestje. De auto die voor de deur staat, die staat daar prima. Ik loop tegenwoordig veel en fiets meer en dat had ik eerder moeten doen. Mijn lege agenda bevalt me goed, dus afspraken plan ik niet meer achter elkaar. Of ik op voorjaarsvakantie, meivakantie en zomervakantie moet naar verre oorden? Ik denk het niet. Begrijp me niet verkeerd ik hou van avonturen. Maar al zoveel gezien en gedaan dat het best veel rustiger aankan. 

Wat mis ik?
Ik mis de lieve dikke knuffels van mijn familie en van mijn lieve vrienden! De nabijheid, de aanrakingen, het dicht bij elkaar zijn, zitten en vasthouden. Het op die manier uitdrukking geven aan liefde en meeleven met elkaar, dat mis ik. Daar kan ik niet aan wennen. De anderhalve meter maatschappij maakt dat ik me voorzichtig en wantrouwend naar mensen opstel. Dat past me niet. En hoewel mensen zeggen dat dit zal wennen, ik denk het niet voor mij. Het nieuwe normaal voelt voor mij als het nieuwe abnormaal. Maar uiteraard zal ik zorgvuldig zijn voor de gezondheid van een ander.

Wat leerde ik?
Als ik iets nog meer heb geleerd is het dat gezondheid het allerbelangrijkste is. Lichamelijke gezondheid en geestelijke gezondheid en daarmee in balans zijn. Veerkracht en meebewegen met wat komt is fijn, het geeft lucht en ruimte ervoer ik opnieuw. Ook leren loslaten kwam opnieuw voorbij.  Het NU doet ertoe, met wie je in het NU bent, hoe je samen in het NU bent. Wat ik ook leerde is dat ik nog minder nodig heb aan spullen en vermaak dan ik dacht. Maar mijn boeken wil ik graag houden en als ik kan blijven schrijven ben ik ook heel blij. Wat ik ook leerde is dat ik krachtiger ben en meer samenhang zie in wat er gebeurd als ik vertrouw op God, het universum of hoe iemand het ook maar noemt. Voor mij is dat de bron van liefde en vertrouwen en dat zie ik oa terug in de natuur. Ik leerde er opnieuw in vrijheid mee zijn en leerde dat de vorm er minder toe doet. En ik leerde dat de aarde en de hele schepping belangrijk is en niet alleen de mens het voor het zeggen heeft. Vooral en nogmaals leerde ik dat het hele simpele, eenvoudige, stressvrije, rustige, kalme, leven heerlijk is. 

Wat hoop ik?
Ik hoop dat we niet zo snel mogelijk terug gaan naar ons oude leventje. Maar dat we onthouden wat we ervan leren en weloverwogen en nog bewuster opnieuw een ander leven na deze coronatijd, in dankbaarheid en verwondering, met zorg voor de natuur en een eerlijke wereld en vol liefde en aandacht met elkaar zullen leven.

Wat nu?
Na een periode van naar binnen keren is het nu tijd om stapje voor stapje mijn plannen en ideeën vorm te gaan geven. Ik zit niet stil. Ik ga verder met studie, doe kennis op van het nieuwe ondernemen en binnenkort gaat de website op de schop en gaande weg wordt duidelijker hoe het er uit komt te zien. De weg ontstaat door erop te lopen. En ik kijk ernaar uit met jullie samen op te lopen.

Maart 2020

Mijn vorige blog is van januari en ik noemde het een nieuw begin. Dat was het ook, een nieuw begin van wat een mooi jaar 2020 zou gaan worden. Ik had de maanden ervoor in 2019, de hele moeilijke beslissing genomen mijn werkgever, waar ik al 29 jaar met ziel en zaligheid voor werkte, KLM, te gaan verlaten per 1 maart 2020. Het was een heel moeilijk besluit. Het leek het beste omdat ik zelf mijn vleugels uit wilde gaan slaan, wilde gaan ondernemen. Begrijp me goed tot dusver zat ik prima op mijn plek. Heel mijn leven deed ik veel dingen tegelijk, allemaal naast elkaar, moeder van 3 zijn, huis (eerst volledig restaureren) en tuin, KLM, werken op het kasteel, vrijwilligers activiteiten, een sociaal netwerk. Ik wilde het over een andere boeg gooien en nam daarom dit besluit. Maar ik ben erachter gekomen dat je sommige besluiten niet voor 100% kunt nemen. Want toen het afscheid daar was en ik zo ontzettend veel lieve reacties van heel veel collega's kreeg, toen twijfelde ik enorm. Wat hielp is dat ze zeiden jij hoort altijd bij ons, eens een blauw hart altijd een blauw hart. En zo is het ook.

Toen werd het februari. De eerste tekenen dat het corona virus zich niet zou storen aan wie of wat dan ook laat staan aan landgrenzen, komen Nederland binnen. Ook de eerste berichten komen op facebook en in de kranten voorbij dat dit grote gevolgen heeft ook voor de KLM en haar werknemers. 12 maart 2020 er mag niet meer gevlogen worden naar Amerika. Ik volg de ontwikkelingen op de voet. En hoewel niet meer in dienst, voelt het alsof ik er middenin zit, erbij hoor, voel ik me zo volledig onderdeel van KLM en de collega's die dit meemaken!

Dan is het half maart en ineens staat de wereld zoals we die kenden stil. Eerst is er het voorzichtige bericht, niet meer knuffelen en geen handen meer geven, veel handen wassen en ontsmetten. Dan gaat het snel. Iedereen moet zoveel mogelijk binnen blijven, social distancing, nog nooit van gehoord maar het wordt ons snel duidelijk. Bij elkaar uit de buurt blijven, besmetting voorkomen, voor elkaar zorgen, geen enkel risico nemen.

Manlief werkt thuis. Hij claimt de achterkamer en noemt die "Den Haag". Dan is het maar duidelijk als hij naar ''Den Haag" vertrekt dan kunnen we hem niet storen... "Den Haag'' vult zich de hele dag met stemmen alsof er voortdurend 20 mensen in mijn achterkamer verblijven die ik wel hoor, maar niet zie. Telefoontjes, overleggen en vergaderingen alles speelt zich af in mijn achterkamer. Manlief zit van 's morgens 07.00 uur tot laat in de avond in ''Den Haag", zoals gebruikelijk, alleen speelt het zich nu af in mijn achterkamer.😕 Af en toe verlaat hij kantoor en komt hij even naar buiten voor een kopje thee in de tuin. Voelt bijzonder fijn zo samen in de tuin in het zonnetje op een gewone woensdagmiddag. Totdat de telefoon gaat en huppekee daar gaat hij weer naar ''Den Haag". Jongste noemt de keuken Nijmegen want daar staat haar Hogeschool, die nu gesloten is en de keuken wordt haar werkplek. In Nijmegen ratelt het getik van de computer de hele dag door. Soms vult de keuken zich met geluiden van jongeren om te face timen. Regelmatig hoor ik de zware stem van een leraar die online class geeft voor de hele jaarlaag. De he-le jaar-laag mag dan ook online vragen stellen! 😲 In de voorkamer zit de middelste dochter. Deze kamer is omgedoopt tot Utrecht. De geluiden daar zijn te overzien. Af en toe is daar gemopper en ook overleg omdat door de omstandigheden haar hele scriptie omgegooid moet worden. Of ze geeft een online presentatie in het Engels om te laten zien hoe ver ze nu is. En er is de oudste dochter die niet de hal of haar slaapkamer bezet met geluiden en werkzaamheden. Ze komt regelmatig langs, voor een dag en een nacht want bestiert in haar eentje een zorgboerderij waar nu geen cliënten en collega's zijn maar wel heel veel paarden, ezels en honden. Trots op alledrie!

Waar ben ik dan? Ik ben in de tuin. Het is me zelden gelukt zoveel herfstbladeren te verwijderen, als dit jaar. Zowaar schone borders, tijd om planten te scheuren en te verpoten en opnieuw een plekje te zoeken. Op een van mijn wandelingen vind ik bij www.boomkroon.n een mooie oude appelboom en een perenboom van een oud Hollands ras.De tuinbakken zijn nog nooit zo vroeg gevuld met violen. Kortom de tuin is een heerlijke stille plek voor mij nu het binnen gonst van de geluiden die er anders niet zijn. Begrijp me niet verkeerd. Ik vind het een hele bijzondere tijd en ik vind het bijzonder fijn samen te zijn. Hier samen doorheen te gaan. Met elkaar soms te balen wat er niet kan, dat de scholen dicht zijn,  geen vriendinnen en vrienden zien, niet op school maar ook niet voor koffie, niet zomaar langs bij iemand, overal over nadenken met wie je bent en waar. Moeilijk dat er zo hard gewerkt is voor die P van jongste en dat die dit jaar niet wordt uitgedeeld. Lastig dat het afstuderen van middelste wordt uitgesteld. De baaldag van manlief omdat hij niet mij maar collega's in de ogen wil staren. Maar hé ook voor mij ziet het leven er even heel anders uit. Tussendoor zorg ik voor voorraad (zelfs toiletpapier gescoord en de laatste paracetamol uit de winkel), voor natjes en droogjes,  app ik met vrienden en vriendinnen, heb contact met ouders, doe kaartjes op de bus, wordt bedreven in skype vergaderingen. Laat de hond met grote regelmaat uit omdat  Berner Beer vermoeid raakt van al die mensen en geluiden thuis en hij het huis ook niet meer voor zichzelf alleen heeft. Met hem kan ik praten 😉

En tussendoor lees ik veel kranten en houd ik de social media in de gaten en ''like'' ik (en ik tik steeds  vaker ''verdrietig'' aan) alles wat met KLM te maken heeft. Ik zie berichten voorbij komen dat de luchthaven Schiphol  nog maar 2 pieren open heeft voor weinig vertrekkende vluchten. Dat ''the queen of the skye" de mooie Boeing 747, waar ik honderd keer in allerijl de trap op ben gerend om de papieren in de cockpit te brengen, vervroegd uit de vloot wordt gehaald door deze omstandigheden. Ik zie foto's voorbij komen van een leeg P40, de parkeerplaats voor personeel waar ik 29 jaar lang parkeerde en nooit een plekje kon vinden, een lege vertrekhal en een thuishaven vol met KLM vliegtuigen achter elkaar opgesteld. Ik leef mee met de economische omstandigheden van velen. En zeker ook met die van KLM en alle KLM-ers. En ik lees over prachtige initiatieven van mijn collega's zoals Blauw Helpt, waar KLM -ers in de tijd die vrij komt op pad gaan in heel Nederland om te ondersteunen waar nodig. Ik zie zingende pursers voorbij komen die zingend afscheid nemen van passagiers en zingende passagiers die zingend afscheid nemen van de bemanning. Ik zie bewogen collega's die met een leeg toestel overal ter wereld naartoe vliegen om passagiers vriendelijk en liefdevol weer naar huis terug te brengen. Ik zie lieve collega's er voor elkaar zijn, elkaar steunen, volhouden. En ik ben met jullie samen verdrietig, betrokken en blijf mee leven! In januari schreef ik over een nieuw begin. Er is weinig wat ik liever wil, een nieuw begin voor ons allemaal, ons gezin, de wereld om ons heen! Ook voor KLM en mijn collega's! Een nieuw begin in januari, maart of juni, het maakt niet uit! Want net als thuis, eens familie altijd familie, eens een blauw hart altijd een blauw hart! 

https://www.blauwhelpt.nl/

https://www.youtube.com/watch?v=2z1ztoxm77Q&feature=youtu.be     

Een nieuw begin

Mijn vorige post is van lang geleden, heel lang geleden zelfs. Het is lente is de titel en ineens is het winter, dat niet alleen er is zelfs een nieuw decennium aangebroken: 2020!

Het is de derde dag van 2020 en zoals ieder jaar sta ik in de startblokken! Het startschot heeft net geklonken, ik ben goed voorbereid en ik ga ervoor. 2020 wordt mijn jaar! Maar misschien is het toch anders dan andere jaren. Ik heb niet voor niets in 2019 weinig gedeeld en geschreven. Er was veel te doen. Ik noem het jaar 2019 een jaar van schoon schip maken. Overboord wat er niet meer toe doet, de bezem erdoor, schrobben en boenen, even voor anker. Ik heb bakzeil gehaald. Het roer is om. Nu zijn de zeilen gehesen,  de wind in de zeilen en volle kracht vooruit.

Als ik iets ontdekt heb vorig jaar dan is het wel dat ik zoveel mogelijk wil doen waar ik blij van word, wat bij me past, waar ik energie van krijg. En dat heeft geleid tot een grote ommezwaai in mijn leven. Heel erg spannend en heel erg leuk ook. Lekker Landelijk Leven gaat helemaal zijn waar ik voor sta,  in geloof, waarde aan hecht. Een combi van bewust, zinvol, dankbaar leven, ontspannen en genieten, gezond eten, puur en natuur, meer schrijfsels, meer zin van Lin, landelijke woonstijl en tuinieren. Ook mijn liefde voor taal krijgt een plekje, door te delen wat ik lees, schrijf, quotes die inspireren. De weg ontstaat door er op te lopen. Ook dit mag gaande weg zijn vorm vinden. Ik kijk ernaar uit! Ik wens jullie een mooi jaar 2020 toe met veel gezondheid en geluk in liefde met elkaar.