Een belangrijke ruimte voor ons.
Wij vonden de woonkamer heel knus en gezellig toen wij het huis kochten. Het eerste plan was om het in de basis zo te laten.
Waar vroeger een keukentje geweest was, maar nu helemaal in gebruik als woonkamer, lag nog de vloer met antiek grijs, blauwe estrikken. Iets verder in de kamer was een houten verhoging gemaakt van grenen hout geschilderd in ossenbloed rood. Je ging er met een mooi opstapje, ook in ossenbloed rood naartoe. Ook naar de keuken toe in het aangrenzende vertrek was zo'n mooi opstapje. Het leek op een opkamer en door de kleur en het hout zag het er "cottage-achtig" uit. De grote boekenkast die over de lengte tegen de wand stond, waar achter een loze ruimte was, in gebruik als bergruimte, zouden we zo houden. We zouden een nieuwe boekenkast laten maken en erachter een toilet maken, die dan via de halzijde een deur zou krijgen. Totdat iemand tegen ons zei. Als je ooit van deze ruimte een gelijkvloerse ruimte wil maken moet je het nu doen want anders doe je het niet meer. En zei diegene: "het is de hoogste tijd voor openheid, alles wat onder die vloer verborgen ligt, moet niet langer toegedekt worden". Heel filosofisch maar het zette ons aan het denken. Nu of nooit? NU dus! Als eerste werd de boekenkast gesloopt. En wat bleek, achter de deurpost naar de berging bleek het begin zichtbaar van een oude, houten, schouw. De vroegere keukenschouw. Helemaal weg getimmerd maar een donker rood randje hout verraadde dat er iets achter moest zijn. We zijn zo blij met deze ontdekking. Temeer omdat we nog op zoek waren naar een plek voor een haard of kachel en dit is precies de juiste plek. Niks nieuwe boekenkast en berging! We trekken deze 10 vierkante meter extra bij de woonkamer en houden de schouw, zo sober en puur zoals hij is.
Wekenlang staat een muurtje waar de boekenkast tegen rust,van ongeveer een meter dwars in de kamer. Allerlei ideeen komen langs, laten staan, een oud stalraampje erin etc. En dan ineens weet ik het zeker.
Het moet helemaal weg, zodat de kamer uit een grote leefruimte gaat bestaan. Maar dat gaat zomaar niet. Het oude gebint rust op dit muurtje, bovendien schijnt het de bovenverdieping te ondersteunen. Het kan wel maar het heeft heel wat voeten in de aarde. Er komt een ijzeren draagbalk boven het gebint, om de bovenverdieping op te vangen. Bovendien verlengt onze fantastische kundige aannemer heel vakkundig het gebint.We zijn er echt ongelofelijk blij mee. We besluiten de houten vloer weg te halen. Dus moeten we de achterkamer helemaal uitgraven tot 80 cm omdat daar isolatie en vloerverwarming komt. Het graven is een mega klus waar vader en zoon Koornneef zich dagenlang aan wijden.
En daar vinden we de restanten van een stal, een betonnen geul die loopt richting de oude staldeur. Hier hebben de dieren, waarschijnlijk varkens, gestaan. Want onder het achterraam zit nog een mooi klein gemetseld poortje waardoor de dieren naar buiten konden. Ook het achterraam moet eraan geloven. De oude roede verdeelde ramen gaan eruit.
 |
| Evert van Eekeren (www.vaneekerenaannemersbedrijf.nl) |
Daarvoor in de plaats worden openslaande houten deuren gemaakt, uiteraard ook met roedeverdeling maar wel met dubbel glas. We gaan op zoek naar oude, grijs, blauwe estrikken, omdat we de achterkamer helemaal op een niveau met oude estrikken willen maken. We vinden ze bij de opkamer in Made (www.deopkamer.nl) Verder worden alle wanden geisoleerd. Het oude schuifraam uit de
achterkamer wordt opnieuw gerestaureerd en krijgt een katrol met gewichtje waarlangs het open en dicht gaat weer terug. Het ossenbloed rood met okergeel verdwijnt van de staldeur en wordt mooi grijs geverfd. Elke centimeter van van deze kamer is door onze handen gegaan. Het is een heerlijke plek geworden waar we heel graag zijn. We hebben voor de openslaande deuren een lange tafel gezet waar we overdag aan werken en 's avonds heel gezellig aan eten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten